หมูเถื่อนพวกนี้ มาจากหลายประเทศ เช่น สหรัฐอเมริกา สเปน แคนาดา เยอรมัน บราซิล อิตาลี เบลเยียม เดนมาร์ค และเกาหลี เสี่ยงต่อการแพร่ระบาดของโรคระบาดสัตว์ อย่าง ASF (African swine fever) และสารเร่งเนื้อแดง ที่มาจากกระบวนการเลี้ยงสัตว์ในประเทศต้นทางสินค้า ที่ไม่มีข้อห้ามในการใช้สารดังกล่าว ขณะที่ประเทศไทยไม่อนุญาตให้มีการใช้สารเร่งเนื้อแดงในกระบวนการเลี้ยงสัตว์อย่างเด็ดขาด ตั้งแต่ พ.ศ. 2545 ตามประกาศของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ และประกาศกระทรวงสาธารณสุข พ.ศ. 2546 เพื่อป้องกันไม่ให้คนไทยได้รับสารอันตรายเนื้อหมูที่มีสารเร่งเนื้อแดงตกค้าง หากรับประทานไป อาจก่อให้เกิดอันตราย เช่น หัวใจเต้นผิดปกติ นอนไม่หลับ คลื่นไส้ อาเจียน และจะแสดงอาการอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะกับกลุ่มสตรีมีครรภ์ ผู้ป่วยโรคหัวใจ ความดันโลหิตสูง เบาหวาน และไฮเปอร์ไทรอยด์
หมูเถื่อนยังเป็นปัจจัยสำคัญที่บิดเบือนกลไกราคา เพราะเป็นชิ้นส่วนที่ตลาดต่างประเทศไม่ต้องการ ไม่ต่างอะไรกับ “ขยะ” ที่ถูกส่งมาสร้างมูลค่า โดยขายได้ในราคาที่ต่ำมากกว่าราคาของหมูคุณภาพจากฟาร์มของเกษตรกรไทย ซึ่งมีต้นทุนสูง จากการทำระบบไบโอซีเคียวริตี้ เพื่อป้องกันโรค AFS และโรคต่าง ๆ ในหมู รวมถึงต้นทุนจากราคาวัตถุดิบอาหารสัตว์ที่สูงขึ้น ที่เป็นผลจากสงครามรัสเซีย-ยูเครน
หมูลับลอบนำเข้าที่นำมาจำหน่ายปะปนกับหมูไทย จึงเป็นภัยใกล้ตัว ที่เป็นอันตรายทั้งต่อผู้บริโภค ผู้เลี้ยง และอุตสาหกรรมโดยรวม ผิดทั้งกฎหมาย ทำร้ายเกษตรกรไทย และบ่อนทำลายความปลอดภัยทางอาหารของประเทศอย่างร้ายกาจ
